Drie jaar later....

Dit is een foto van drie jaar geleden. In November 2015 stond ik, samen met tientallen andere vrijwilligers, op de noordkust van Lesbos te wachten op rubberen opblaasbootjes en scheepswrakken die volgepakt met vluchtelingen aankwamen. 

Tientallen wanhopige mensen zagen we de overtocht voltooien. We mochten hen met open armen ontvangen en voorzien van de eerste praktische hulp. 

In de periode die voorafging aan mijn werk op Lesbos hoefde ik maar 'bootvluchteling' te zeggen en iedereen had een beeld van wat ik ging doen. Dagelijks vertelde ieder journaal over de mensen die de overtocht waagden en soms de overkant niet haalden. Iedereen kent het beeld nog van de 3-jarige Syrische Aylan, die in zijn rode t-shirtje dood op het strand lag, omdat zijn bootje was vergaan. 

Maar nu... ? Die bootjes komen toch niet meer?! We hebben nu toch een deal met Turkije, daar worden ze toch goed opgevangen? Helaas, de situatie is nog lang niet opgelost en daarom ga ik van 22 December t/m 6 Januari terug naar Lesbos. 

In de komende weken hoop ik u steeds wat meer te vertellen. Over hoe de situatie in de afgelopen drie jaar is veranderd. Over de Turkije-deal en wat dit betekent voor de mensen die nu op Lesbos zijn. Over het werk dat ik ga doen en wat we hier mee proberen te bereiken. En over hoe jij kan helpen (zonder zelf naar Lesbos te gaan, al mag dat natuurlijk ook!). Blijf jij mij volgen?

Boven deze blog kan je ook alvast wat lezen over datgene wat ik ga doen en wat jij kan doen. Ik hoop daar later meer over te schrijven, maar voel je vrij dit alvast te lezen.