zondag 5 januari 2020

Truus....

In mijn dagelijks leven woon ik in een liefelijk appartementje in Ede. Samen met mijn kat vorm ik hier een huishouden, waarbij ik al het werk doe en hij vooral jankt om eten. Sinds afgelopen oktober worden we echter vergezeld door Truus.Truus is een zwijgzaam type dat niks eet en niks vraagt, lekker makkelijk. Echt gezellig is ze trouwens verder ook niet, maar dat doet er echter niet toe. Truus heeft maar één taak en dat is stilzitten. 



Truus is namelijk aangeschaft voor Shower Power. Sinds ik wist dat ik hierheen ging had ik één belangrijke wens. Ik wilde graag de haren van de meisjes en vrouwen mooi kunnen maken. Bij mezelf kom ik niet verder dan een simpel knotje, en proefmodellen kwam ik verder ook tekort, dus schafte ik een zogeheten 'oefenhoofd' aan. Mijn nichtje, dat direct verliefd op haar was, wilde haar de naam Truus geven. En zo geschiedde….
Ik werd er niet heel gelukkig van om te oefenen met Truus. Ik vond het maar een ingewikkeld karweitje om in te vlechten, maar wat ben ik nu blij dat ik het gedaan heb. 
De meeste vrouwen die in het huis van ShowerPower komen zijn Afghaans. In Afghanistan is het gebruikelijk dat vrouwen hun haar tot op het bovenbeen dragen, vertelde een meisje mij vanmiddag, kort haar was voor jongens en dus echt 'not done'. Dit meisje vertelde me dat ze al een berichtje had gekregen van familieleden die al in Duitsland waren met het verzoek niet mee te gaan in die gekke Europese gewoonte om je haar af te knippen; 'please, keep it long'. 

Veel vrouwen vertellen ons dat ze hun haren al tien weken (of soms langer) niet gewassen hebben. De douches in Moria zijn er te koud voor. Dit is terug te zien aan hun haar. Bij het schoonmaken van de douches tref ik vaak een flinke dot haren in de putjes aan. Wanneer de vrouwen na het douchen terug komen, trekken ze vaak direct een doek over hun hoofd. Intussen weten wij wat hier waarschijnlijk achter, of eigenlijk onder, zit. Als de doek af gaat verschijnt er een soort spinnenweb aan haar. Wij zijn intussen getraind om niet meer te aarzelen. Haarolie, een borstel en een föhn worden tevoorschijn getoverd. Werk aan de winkel! Hoewel ik altijd bang ben de meisjes en vrouwen pijn te doen, doorstaan ze de behandeling goed; na een kwartiertje kijken ze zichzelf daarna weer trots aan in de spiegel. De complimenten gaan dan door de kamer "what a nice hair you have!". En inmiddels weet ik dat een vlecht het voor veel meisjes en sommige vrouwen echt af maakt. "you look like a princess". Een brede lach in de spiegel is de kroon op mijn werk. Bij vertrek naar het kamp gaat de doek weer over het hoofd. Gebruiken en de kou overheersen dan toch. Maar he! Zij en ik weten wat daaronder zit….

vrijdag 3 januari 2020

Van Sinterklaas naar de Kerstman

Vorige keer schreef ik dat ik de wind hoorde waaien om het huis en dat het bij de open haard voelde als een echte Sinterklaasavond. Afgelopen maandag voelde ik me even de Kerstman. Nu geloof ik niet in die man en heb ik er ook niks mee, dus enige uitleg is hier wel nodig. 

Maandag is de dag dat ShowerPower dicht is. Op die dag slapen wij als vrijwilligers uit, maken een wandeling, pakken eventueel wat zaken op in huis en doen waar we verder zin in hebben. Natuurlijk sliep ik ook heerlijk uit, maar in de tweede helft van de ochtend vertrok ik met de teamleidster naar het centrum van Mytilini, de hoofdstad van Lesbos. Zij ging op pad voor boodschappen en allerlei praktische zaken en ik ging alle Chinezen af. Nu vraag je je misschien af wat je bij een Chinees moet om 11:00 's morgens, maar op Lesbos is een Chinees wat anders dan in Nederland. 

Een Chinees is hier de goedkoopste optie om aan sokken te komen. En nu kunnen we het natuurlijk uitgebreid gaan hebben over de arbeidsomstandigheden waaronder deze sokken zijn gemaakt, of het plastic waar ze in verpakt zijn, of de katoen waar ze van gemaakt zijn, maar dat parkeerde ik deze dag even helemaal. Met het geld dat jullie allemaal samen bij elkaar hebben gebracht ging ik namelijk op jacht naar zoveel mogelijk sokken. Bij de eerste Chinees scoorde ik 42 paar, bij de tweede een soortgelijk aantal, en die loste ik daarna bij de auto van de teamleidster. Ik moest namelijk nog naar de Grote Chinees en hier had ik stiekem al even gespiekt. Ik wist dat deze man mij ging helpen aan nog heel veel meer sokken. 

Na een korte tussenstop bij de supermarkt voor wat powerfood stapte ik naar binnen. Ik koekeloerde om me heen. Geen wagentjes, geen mandjes.... Bij de kassa stond een lange rij, dus de optie om elke keer een lading daarheen te brengen viel ook weg. Zou ik zo'n koffer pakken die ze ook verkopen om alles naar de kassa te brengen. Hmmmmmm... twijfel, hoe ga ik dit aanpakken?!?!Op dat moment vroeg een andere klant aan een Chinees in een dikke winterjas iets over een product. Wacht eens even, deze undercoverchinees is een winkelmedewerker! Ik schiet de beste man aan en vraag hem hoe ik de hele bak met sokken naar de kassa kan krijgen. "How many socks do you want?", vraagt de beste man.  Oepsie, daar had ik nog niet over nagedacht. Ik doe maar een gooi. Vragend kijk ik hem aan "I've got 300 euro’s", how many can I get? De man rekent even snel en vertelt me dat ik dan 300 paar kan krijgen. Akkoord! Via een walkie talkie laat hij alles naar boven komen vanuit de kelder. Licht paniekerig vraag ik hem of hij ook shoppers verkoopt waar de sokken inpassen. Een grote vuilniszak wordt tevoorschijn getoverd, alle sokken ingeladen en ik word vooraan in de rij gezet. 5 minuten later loop ik richting de haven waar de teamleidster op me wacht. De vuilniszak hangt over mijn schouder en deze zeul ik letterlijk met me mee. Vanuit een speaker klinkt "jinglle bells" en  zo voel ik me even de Kerstman. Wat een heerlijk gevoel, voorlopig zullen vele vrouwen door deze kerstvrouw naast een bh en een onderbroek ook weer sokken krijgen. 

Naast de sokken heb ik ook vele tube's bepathen en sudocreme gekocht. Deze kunnen we meegeven aan kleine kindjes met rode billetjes (waarop de kans groot is als je maar 1 of 2 luiers tot je beschikking hebt per dag).  Het overige geld is naar de stichting gegaan zodat er ook in de toekomst nog vele onderbroeken, bh's en sokken gekocht kunnen worden. 
Nogmaals heel heeel heeeeeel veel dank!!!

Als het me lukt volgt er deze week nog een blog. Ik gok over Truus...